Een klomp is schoeisel van hout dat reeds sinds de oudheid bestaat. In de Middeleeuwen werd de klomp in grote delen van Europa gedragen, vooral door arbeiders en boeren. Een andere benaming is holleblok of holsblok. Trippe en platijn zijn houten zolen met lederbanden die uit de Middeleeuwen stammen. De tripklomp is een laag uitgesneden klomp met een leertje over de wreef die vooral door vrouwen en kinderen wordt gedragen.

Ongeverfde klompen werden met zand of schelpgruis schoongeschuurd en in sommige gebieden witten vrouwen daarna hun klompen meestal op de vrijdagen met krijtwit. Ze droegen deze gewitte klompen in huis en wanneer ze naar de kerk gingen.

Klompen worden meestal van populierenhout of wilgenhout gemaakt. Kenners beschouwen klompen als een warme en veilige vorm van voetbedekking. Traditioneel worden klompen in een gele kleur gelakt, soms met eenvoudige versieringen die van plaats tot plaats verschillen. Vaak doen de versieringen aan schoenveters denken, alsof men de klomp op een schoen wil doen lijken.

Door de week droeg men doorgaans ongeschilderde klompen. Bij de kerkgang was dat anders: mansklompen waren zwart geschilderd en vrouwsklompen naturel gelakt met een bloemmotief. Klompen uit de souvenirindustrie zijn vaak met molens of tulpen beschilderd. Ook waren er klompen met scherpe metalen punten onder de klomp bevestigd, waarmee men op het ijs kon lopen zonder uit te glijden.

Wetenswaardigheden:

• De woorden saboteur en sabotage hebben ook een verband met de klomp. Het Franse woord voor klomp is namelijk sabot. Arbeiders die ontslagen waren omdat de werkgever een machine had aangeschaft, gooiden een klomp in de machine waardoor de machine vastliep.
• Er zijn in heel Nederland nog maar een stuk of 4 klompenmakers die fulltime bezig zijn met het maken van klompen.
• De oudste afbeelding van een klomp is te zien op een 15e-eeuws altaarstuk van Derick Baegert in de kerk S. Johannes Baptista (Propsteikirche) te Dortmund.